Columbus

Ik vertrok woensdag vanaf het hostel op de fiets. Op het plein achter het hostel staat ook een punt van dat fietshuur systeem, en omdat ik me backpack mee had, en me auto aan de rand van de stad stond, vond ik dat de beste optie. Ik was er binnen 25 minuten en wilde toen naar de Carrefour gaan om nog wat boodschappen te doen, en te kijken of ik daar een tentje kon kopen. Op mijn kaart stond nog aangegeven waar dat precies was, omdat ik bij aankomst in Sevilla daar de weg had gevraagd. Maar na drie keer op de weg uit gekomen te zijn waar mijn auto geparkeerd stond, dacht ik doei ik kom onderweg ook nog wel een supermarkt tegen, en volgde de borden richting Cádiz om naar mijn bestemming in Sanlúcar de Barrameda te gaan. (Vanaf die stad is Columbus vertrokken naar Amerika). Ik reed via Dos Hermanas, Los Palacios, Las Cabezas, Lebrija, Trebujena en vervolgens Sanlúcar. Dat was zo’n 105 kilometer, en had daarvoor nog ongeveer 1,5 tot 2 uur rond gereden in Sevilla. Maar eenmaal daar aangekomen vond ik die stad niet wat ik er van had verwacht en reed door naar mijn volgende bestemming Chipiona. Bij aankomst vond ik die stad al veel leuker en wilde daar wel overnachten. Ik zag een bordje camping, en dacht ik doe eens gek en ga overnachten in me auto op een camping. Ik was netjes de borden aan het volgen, maar kon die camping maar niet vinden. Ik had nog naar huis gebeld om te vragen of zij misschien konden opzoeken waar een camping was, want had het al gevraagd op straat, maar kon die camping maar niet vinden, en het begon al avond te worden. Ik ben toch nog maar een stukje door gereden, en vroeg nog een keer de weg aan een taxi chauffeur. Hij zei duidelijk de tweede afslag bij die rotonde, en wat doe ik? Ik nam de eerste, dus we waren weer een kwartier verder. Ik begon het een beetje op te geven en dacht ik rij wel naar die stad terug, en betaal wel wat meer om in een hotel te slapen. Op het moment dat ik dat dacht reed ik die zelfde rotonde weer op, en zag inderdaad bij de tweede afslag een bordje met camping. Het was een hobbelig weggetje en wist niet zeker of dit wel het juiste paadje was. Maar zag toen een Duitse auto tegemoet komen, en wist toen zeker dat die camping die kant op was. Ze verhuurde geen tenten, en was onderweg geen winkel tegen gekomen waar ik een tent kon kopen, dus moest in me auto gaan slapen. Ik was om 18.00 uur aangekomen op de camping, en het was nog erg warm dus ging nog even naar het strand. Bij de uitgang achter op de camping liep je letterlijk meteen het strand op. Er stond best wel wat wind en er waren wat mensen aan het windsurfen. Het werd rond een uur of 21.20 donker, dus na wat gelezen te hebben kon ik niks anders gaan doen dan slapen. Ik begon op de achterbank, maar aangezien ik een dubbele meter heb (een uitspraak van een Belgische jongen) werd ik om 3.18 wakker omdat ik mijn benen niet lekker kwijt kon. Ik verbaasde me eigenlijk hoe laat het al was, en besefte dat ik toch wel al wat had geslapen. Toen verhuisde ik maar naar de voorste stoel en kon die bijna plat leggen en ben daar toen verder gaan slapen. Toen ik wakker werd dacht ik dat het nog erg vroeg was, maar het bleek al bijna 9 uur te zijn, dus stond ik maar op. Ik had gister in een supermarktje wat knäckebröd en wat jam gekocht, dus dat was mijn ontbijt! In de receptie van de camping lag een foldertje over paardrijden, dus ging op zoek naar die manege. Na het onderweg 3 keer gevraagd te hebben, kon ik het nog niet vinden. En net toen ik weer op het punt stond op te geven, zag ik een bordje dat ik naar rechts moest. Ik kon ’s avonds om 7 uur terugkomen voor een ritje. Dus ben toen naar het strand gegaan om weer aan mijn Spaanse huidskleur te werken. Maar er stond erg veel wind, dus elke keer als iemand verderop liep, bewoog het zand en dat kletterde dan weer tegen mij aan. Gelukkig was het niet een druk strand, dus liepen er niet veel mensen. Ik moest in slaap zijn gevallen want ik schrok in ene wakker, en dacht dat iemand een grapje met me uithaalde, maar het was de zee die me voeten raakten. Toen ben ik maar richting Sanlúcar gegaan om wat te eten en te pinnen, want in de buurt van de camping is geen pin automaat te vinden. Ik kwam een McDonnalds tegen met Wifi, dus dacht ik eet daar wel even snel wat, zodat ik nog even snel op internet kon. Toen ging ik weer op zoek naar de manege in de hoop dat ik het in één keer kon vinden. En nee, mijn richtingsgevoel is nog niet zo ver ontwikkeld, dat ik meteen alles in één keer kan vinden. Maar herinnerde toen in ene dat de man van het strand tentje me vertelde dat ik bij het stoplicht links moest, en had toen de juiste weg gevonden. Een meisje genaamd Maria was de ‘gids’ van de tocht. Ik had echt geen idee wat we zouden gaan doen, dus wachtte maar af. Helaas reed er nog een meisje mee die nog nooit had paard gereden, dus dacht al dat er niet veel actie zou gaan komen. We hebben de hele tocht gestapt, maar wel een mooie route gedaan. Stukje over de weg, en toen het strand op, en via een paar berg paadjes weer terug. Vervolgens heb ik me paardje die Alcular heette afgezadeld, en nog een appeltje gegeven. Ik vond het wel makkelijk om weer op dezelfde camping te gaan slapen dus ben na het paardrijden weer daar heen terug gegaan. Het is al donker dus ga nu maar slapen. Adios!