Portugal

7/9
Over het afscheid gaan we het maar niet hebben. Was de hele reis een klein beetje verdrietig als ik er aan terug dacht hoe ik papa, mama, Nadia, Marleen en Joyca daar achter liet op Schiphol. Gelukkig zag ik het vrolijke gezicht van Ronald van der Geer bij de douane haha! Er was een fractie van een seconde toen ik in het vliegtuig zat dat ik dacht: waar the f ben ik aan begonnen?! Maar eenmaal aangekomen dacht ik: waarom the f ben ik niet eerder gegaan?! Ik stapte het vliegtuig uit, de zon scheen aan een strak blauwe lucht en er stond een heerlijke warme wind. Ik moest plassen als een paard dus zocht een Portugese wc op. Gelukkig lijkt het Portugees een klein beetje op het Spaans. Nou, toen moest ik wachten tot me backpack aankwam. Het duurde en het duurde. Er kwamen een paar koffers, en toen stopte de band. Kwamen weer een paar koffers, stopte die band weer! Na een minuut of 30 zag ik daar mijn geliefde backpack aan komen!

Ik ging naar buiten en had geen zin om moeilijk te doen met een bus, dus pakte een taxi en gaf het adres op van een hostel die ik al eerder had gevonden op internet. In Portugal is het een uurtje vroeger, dus kwam vrij vroeg aan in het hostel. Toch kon de aardige mevrouw me alvast een kamer geven zodat ik m’n spullen kwijt kon. Ik kreeg nummer 12 en opende ergens een deur waar het getal 12 in voor kwam. Er lagen nog een paar meiden te slapen op die kamer dus heb me tas daar neergezet en ben in de ‘woonkamer’ gaan lezen, met uitzicht op de deur. Zodat als die meisjes wakker zouden worden ik naar binnen kon gaan. Maar na vijf minuten dacht ik, massol ik ga de stad in. Ik ging op zoek naar het busstation omdat ik de volgende dag op tijd naar Spanje wilde gaan. Ik kwam in het oude gedeelte van Faro terecht, en zag een leuk terrasje op een pleintje. Dus ben daar wat gaan eten. Vervolgens mijn zoektocht naar het busstation vervolgd. Helaas begrijpt niet iedereen hier mijn Spaans, en probeer ik toch echt met een Portugees accent te praten, de vrouw achter de ticket balie begreep het allemaal niet zo goed. Dus moest ze de tijden opschrijven, zodat ik ze kon aanwijzen. Daarna ben ik terug gegaan naar het hostel. En Marleen, ik was niet verdwaald! Vond in één keer de weg terug! De kamer was leeg en ben toen even een uurtje gaan slapen. Daarna ging ik even een stukje lopen en zag toen een gezellig parkje waar ik ben gaan zitten met de gebruiksaanwijzing van mijn spiegel reflex camera. Op een gegeven moment zat ik vol in de zon dus ging op een ander bankje zitten, ik snap dat het niet voor te stellen is vanuit Nederland maar het was een graad of 36, waar al een jongen zat. Hij bleek uit België te komen en hebben een tijdje gekletst. Daarna zijn we samen de stad in gegaan en een beetje rond gelopen en samen gegeten. Er zou ’s avonds om 22 uur iets te doen zijn waar ik wel heen wilde. We hadden rond 22 uur afgesproken, maar ik wist nog niet zeker of ik zou komen, want ik moest de volgende dag vroeg op. Eenmaal bij het hostel aangekomen was ik toch best moe en het begon donker te worden. En ik had mijn papa beloofd om in het donker niet alleen naar buiten te gaan! ;-) Dus ben ik wat gaan lezen en in slaap gevallen. [Dus mocht je dit lezen, sorry dat ik er niet was!] De volgende ochtend werd ik wakker omdat mijn bed heel erg kraakte en er buiten een paar pauwen stonden de schreeuwen. Ik had al mijn spullen al zo neer gezet dat ik zo weg kon de volgende ochtend zonder de andere meisjes wakker te maken. Nou daar ging ik weer, met m’n overvolle backpack op me rug, en me rugzak voorop. Ik was een half uur te vroeg bij het busstation omdat ik op tijd wilde zijn, en wat vroeger wakker was. De bus was ietsje te laat en ging twijfelen of ik wel de goeie tijd had aangehouden door dat uurtje verschil. Gelukkig kwam hij er aan, en zit ik dit nu in de bus te schrijven. Ben volgens mij nog niet in Spanje dus ga nog even lekker naar buiten kijken!