Verstopte stieren

Het leek me zo leuk om in een hangmat te slapen, dat ik meteen nadat het gemeenschappelijke terras om 12 uur dicht ging, in me hangmatje ging liggen. En Darcy, het meisje uit Alaska waar ik de laatste dagen mee ben opgetrokken dacht er hetzelfde over, en ging ook in haar hangmat naast die van mij liggen. Er hingen zes hangmatten op het terras, en er lagen nog ergens drie matrassen verstopt, van mensen die in het hostel werkten. Waarom ze daar sliepen geen idee? Want volgens mij waren niet alle bedden in het hostel bezet. Of ze vonden het gewoon lekker om in de buitenlucht te liggen. Ik had verwacht dat ik vroeg wakker zou zijn. Ik was die dag samen met Darcy en een Turkse jongen, Berat, die al een aantal jaar in Duitsland woont, en zich ook voorstelt als iemand die uit Duitsland komt en niet uit Turkije, naar playa de Barrosa geweest. Berat moest eigenlijk die dag met de bus naar Malaga omdat woensdag zijn vlucht terug naar Duitsland zou gaan. Maar we hebben lekker op het strand gelegen, en daarna gingen we nog wat tapas eten, en eigenlijk kon het hem volgens mij ook niet heel veel schelen als hij de bus zou missen. Hij dacht dat er nog wel een trein zou gaan. Maar snel genoeg kwam hij er achter dat er geen vervoer meer naar Malaga ging, en hij ging niet op mijn aanbod in, om hem voor €100 naar Malaga te brengen. Dus we gingen terug naar Cádiz, en parkeerde mijn auto 30 minuten lopen dichterbij dan dat hij eerst stond, op voorwaarde dat ik hem of om 9.30 uur zou weghalen, of er dan een paar euro in zou gooien. Ik was op tijd wakker, omdat ik er mee in mijn hoofd zat dat ik me auto moest gaan verplaatsen of betalen, en omdat ik in een hangmat had gelegen, waarin ik niet lekker van de ene zij op de andere zij kon rollen. Dus liep rond een uur of 9 naar me auto, gooide wat geld in de parkeer automaat tot 11.30, ging terug naar het hostel om te eten en me spullen te pakken, en vertrok naar me volgende bestemming. Dat was eigenlijk Chiclana de la Frontera, maar vond het daar niet heel veel aan, en Berat had daar ook al gekampeerd en zei dat het strand 3 kilometer lopen was vanaf de camping, wat voor mij eigenlijk niet erg is omdat ik een auto heb, maar toch ben ik verder gegaan, en kwam in het dorpje Roche terecht op een hele mooie camping met zwembad, waar ik lekker een paar baantjes kon trekken. Gelukkig hebben mijn ouders mij vroeger altijd mee genomen naar campings, dus ik vind het helemaal niet erg om te kamperen. Alleen omdat ik er niet helemaal op gerekend had dat ik zou gaan kamperen, heb ik niks mee om eten in te maken of op te warmen. Dus had wat avocado’s, paprika, komkommer en feta kaas gekocht, en een salade gemaakt. De volgende dag wilde ik op zoek gaan naar een manege of boerderij waar ik kon paardrijden. Ik begreep de uitleg van de receptioniste niet, ik begreep de uitleg wel, maar snapte de wegen niet, dus ben ik maar door gereden naar een volgende camping, en die lag in Fuente de Gallo. Was ook een rustige camping omdat het seizoen ook hier al bijna over is. Deze receptioniste legde me de route naar een boerderij wat beter uit, en vond uiteindelijk, na een paar keer de verkeerde afslag genomen te hebben, de juiste. Er hing geen groot bord van ‘hier kun je paardrijden’ dus ik parkeerde me auto en ging te voet verder. En kwam toen onderweg een oud vrouwtje tegen waar aan ik vroeg of zij wist waar ik kon paardrijden. Hier kan dat, zei ze, en we spraken af dat ik om 17.00 uur terug zou komen. Ben toen het stadje Conil de la Frontera ingegaan om te lunchen, en vroeg aan de ober of ze iets vega’s hadden. Hij zei ja ik kan wel wat maken met tomaat en paprika enzo, en vond het allemaal prima. Ik dacht ik krijg nu zeker weer de zoveelste salade, maar nee ik kreeg een heerlijke spies van groente met wat patatjes en brood, en denk dat je twee weken later nog steeds de knoflook kunt ruiken. Heb toen op de camping even gauw een siësta gehouden, en ben toen richting de paarden gegaan. Ik was de enigste, en een Duits meisje die daar al 6 maanden bleek te werken, zou met mij mee gaan. Het was erg gezellig, en vooral het paardrijden was erg leuk. We liepen over de rotsen langs de zee, en door de open vlaktes in het bos konden we galopperen. Ze vroeg of ik haast had omdat ze de paarden nog eten moest geven. In Spanje toen ze alles tranquillo, dus vond het niet erg om te wachten. Één van de paarden was nogal ongeduldig en wilde graag eten, waardoor ik een kopstoot van hem kreeg, en een dagje last heb gehad van mijn kaak. Maar ja hij bedoelde het vast niet zo en had zin om te eten. De volgende dag wilde ik naar het plaatsje Medina Sidonia gaan, omdat ik daar iets over had gelezen in me reisboekje. Eerst wilde ik daar niet heen omdat ik die naam haatte, want ik was een paar dagen eerder op zoek naar eena ndere plaats en zag alleen maar op de borden Medina Sidonia staan. Maar ben blij dat ik toch gegaan ben, want had een kerk bezocht, waar je helemaal naar boven kon lopen, en een mooi uitzicht had over de halve provincie Cádiz. Op de terugweg, dacht ik, ik sla hier een rechts af. Het was een heel leuk smal weggetje waar je tegenliggen je net aan kon passeren, maar waar gelukkig bijna geen verkeer reed. Ik reed tussen de bergen en heuvels door, en opeens zag ik waar ze alle stieren verstopten. Ik denk dat er wel 100 stieren stonden verspreid over een hele grote vlakte. En een stukje verder stonden er weer een stuk of 100. Na iets van een half uur zag ik in de verte een dorpje met een kerk erboven uit stekend, die wel heel erg leek op de kerk die ik bezocht had. En ja hoor, ik had een rondje gereden. Dus ben toen gewoon recht door gereden, en niet gewoon omdat het kon ergens rechts afgeslagen, en kwam toen uit in Vejer de la Frontera. Ik wist niet dat dit dorpje op een berg lag en de weg er naar toe nogal steil was. Dus de hele weg naar boven moest ik in me tweede verstelling doen en kwam toen weer in een wirwar van straatjes terecht. Dus ging maar een andere auto volgen en kwam toen langzaam een beetje in het centrum en vond de oficina de túrismo. Natuurlijk was er siësta, dus ging in een barretje daar tegen over wat drinken. Vlakbij me stond een meisje met donker blond haar en dacht al dat ze niet Spaans was. Ze las de krant, althans dat probeerde ze, want iemand vroeg of ze al de krant kon lezen in het Spaans. Dus vroeg ik aan haar waar ze vandaag kwam, en ze is een francaise, maar ze woont al 6 jaar in Vejer de la Frontera. We raakte een beetje aan de praat, en we kwamen er al gauw achter dat we allebei paardrijden leuk vinden. Ze zei dat ze vanavond om 7 uur weer in dat barretje zou zijn, en als ik niks te doen had dat ik wel langs kon komen als ik dat leuk zou vinden. En aangezien er hier op de camping een paar oude mensen, kinderen en stelletjes staan, ga ik maar op haar aanbod in.