drie jaar geleden

19 december 2011
Het is vandaag precies 3 jaar geleden dat ik van mijn vorige avontuur in Granada terug kwam in Nederland. En ben blij dat ik dit keer langer de tijd, en niet erg onbelangrijk geld heb, om langer te kunnen blijven. Ik mis Nederland niet. Maar wel mijn familie, vrienden en mijn hondje. Gelukkig is er twee weken geleden één van mijn vriendinnetjes langs geweest, en heb ik samen met haar en Kim Sinterklaas gevierd. Ik had nog wat pepernoten over die mijn oma, tante en mama hadden mee genomen een paar weken daarvoor (de chocolade pepernoten waren natuurlijk allang al op), en Nathalie, mijn vriendinnetje, had ook nog wat lekkere Hollandse Sinterklaas lekkernijen mee genomen, dus dat was een geslaagd feestje. En de warme chocomelk met slagroom niet te vergeten! Ik had een grabbelton voor Nathalie gemaakt, en zij had voor mij, hoe kan het ook anders, een paard met daarop een barbie gemaakt. Die middag gingen we boodschappen doen voor het Sinterklaas diner, ik moest even snel pinnen dus ging naar een pin automaat. Op het moment dat de pinautomaat mijn pasje wilde terug geven, kon hij niet naar buiten! En ook precies zo dat ik hem net niet kon pakken. Dus daar ging mijn pasje, ingeslikt door een Spaanse automaat! Gelukkig was de bank open en ging daar naar binnen, en Nathalie bleef bij de automaat wachten voor het geval hij misschien toch nog naar buiten kwam. De man achter de balie zei: ‘no te preocupes’ maak je niet druk, ik zal hem voor je pakken als je je ID kaart geeft. Er kwam al een Engelse vrouw binnen tegen wie Nathalie had gezegd dat mijn pasje was ingeslikt, dus zij ging binnen pinnen voordat die van haar ook werd ingeslikt door een boze Spaanse pin automaat. Toen de meneer van de bank mijn pasje wilde pakken was er net iemand anders aan het pinnen, dus kon hij de automaat niet open maken. De Engelse mevrouw vroeg of de automaat mijn pasje niet aan die mensen terug zou gevenf, waarop de meneer van de bank zei: ‘No, es muy inteligente’. De automaat is erg slim, dat doet hij niet. Toen was de automaat eindelijk vrij, en werd ik weer herenigd met mijn pasje. De volgende dag gingen Nathalie en ik een paar bergdorpjes bezoeken: Pampaneira, Bubión en Capileira. Nathalie was helemaal in de zevende hemel van alle leuke winkeltjes die daar waren, en heeft d’r halve uitzet daar gekocht. De volgende dag hebben we een beetje paardgereden en hebben we een tijdje staan kijken naar twee kudden schapen en geiten die langs liepen, en tussen de paarden gras stonden te eten. ’S Avonds hebben we in Orgiva gegeten, en heb ik voor Nathalie een bordje met allemaal Spaanse hapjes besteld, omdat ze zo graag local food wilde eten. Nou en dat kreeg ze. Ik weet niet of ik, als ik geen vegetariër was geweest, alles op zou hebben gegeten. En we weten nog steeds niet wat voor worstje het was, maar Nathalie heeft alles geprobeerd en d’r bordje bijna helemaal leeg gegeten! De volgende dag gingen we naar Granada, en verraste we Andres. Hij dacht dat we pas in de avond zouden komen, en ik had de sleutel van zijn huis die was inderdaad verrast. In de avond, rond Spaanse etenstijd, [wat Nathalie niet echt kon waarderen want die had trek en wilde tapas eten, maar ja in Spanje gaat alles rustig aan op ze tijd haha], tapas eten samen met wat vrienden van mij uit Granada, het huisgenootje van Andres en een Belgische vriendin van haar. We zijn geloof ik in drie verschillende tapas barren geweest, en gingen toen naar de salsa bar! Nathalie heeft ook wat pasjes geleerd, en daarna zijn we met ze vieren, Nathalie, het huisgenootje, haar Belgische vriendin en ik, naar een discotheek gegaan. Het was erg gezellig en ik was al een tijd niet meer uitgeweest, dus vond het heerlijk om er weer even uit te zijn. En wat krijg je als twee meiden, allebei blond, allebei rond de 1.80 m, in Spanje uit gaan? Heel veel aandacht! En omdat Nathalie geen Spaans sprak, en veel Spanjaarden geen Engels, heb ik weer lekker Spaans kunnen babbelen. Ik denk dat er wel twintig keer aan ons is gevraagd waar komen jullie vandaan? Wat doen jullie hier? Hoe heten jullie? Huh, wat is je naam? Wil je met me dansen? Wil je met me op de foto? Er kwam zelfs een meisje op Nathalie af die bi-sexueel was. Op een gegeven moment gingen we even frisse lucht happen en wilde op me telefoon kijken hoelaat het was en pakte me telefoon uit me tasje en vond hem een beetje leeg. En toen viel het kwartje, ik was gerold! Me bloed begon te koken, en begreep niet hoe het mogelijk was, want ik let altijd goed op me tasje en hou hem altijd in de gaten. Maar omdat er zoveel mensen steeds om ons heen stonden had diegene dus een goed moment uitgezocht om mijn portemonnee te jatten. Het stomme is dat ik precies weet wanneer het is gebeurd. Maar op dat moment dacht ik er niet bij na dat iemand mij aan het bestelen was. Dus ik rende meteen naar de beveiliging en zei dat ik was bestolen. Ik legde uit hoe me portemonnee er uit zag, en ze hadden net een jongen te pakken die er met een jas van iemand anders vandoor wilde gaan. De beveiliging vroeg aan me of ik had gezien wie het had gedaan. Nee duhhhh!! Dan liep er nu wel iemand met gebroken vingers rond. En ik wil nog steeds weten wie mijn geld heeft gejat, want dan breek ik alsnog ze vingers! Ze vertelden me dat het vaker was gebeurd, en dat ze dan het geld er uit jatten en de portemonnee ergens dumpen. Ze zochten in de wc’s en buiten op het terras bij de uitgang, maar vonden mijn rode portemonneetje niet. Op een gegeven moment gingen we maar onze jassen halen, want we kregen het ook koud. Toen kwam er gelukkig iemand van de beveiliging onze kant op, en Nathalie herkende mijn portemonneetje. Ik had niet al m’n pasjes mee genomen, maar de pasjes die ik wel mee had, zaten er nog in. Alleen m’n geld (ik had net die avond gepind), en het kleine goudkleurige bescherm engeltje die ik bij mijn vertrek uit Nederland van Joyca had gehad waren er uit! Ik was blij dat ik m’n pasjes nog had, maar was boos dat me geld en het engeltje weg waren. Dus ooit ga ik nog een keer terug, stop ik een neppe portemonnee in me tasje en laat me rollen. En als ik diegene dan in me handen krijg, dan is hij, of zij natuurlijk, zwaar de pineut. Ik mag dan wel een dom blondje zijn, maar ik kan wel van me af bijten.

Nathalie was maar een paar dagen bij mij op bezoek in Spanje, dus de volgende dag gingen we weer uit! Weer eerst naar de salsa bar, daarna naar een Ierse of Engelse pub, en daarna weer naar een discotheek: Granada 10. Dit keer stopte ik mijn geld in me Bh, want als iemand het daar probeerde te jatten, dan brak ik niet alleen ze vingers, dan lag ze hele hand er af. Zaterdag middag gingen we weer terug richting Orgiva, en zou er een nieuwe vrijwilliger aankomen bij ons in de vallei. Hij verblijft in een huisje vlakbij de paarden. Op dit moment is Kim even naar Nederland, en komt vanavond laat weer terug, dus verzorg ik nu samen met hem de paarden.

Voordat Kim weg ging naar Nederland ging ik nog even op Astra rijden, omdat er de afgelopen tijd alleen maar beginners op haar hebben gereden, werd ze een beetje ondeugend en ging ze dingen uitproberen. Het was weer had werken, want ze luisterde voor geen meter. Had de volgende dag zelfs weer spierpijn. Ze had me er bijna afgegooid, maar wil je mij er af krijgen moet je heel wat in huis halen. De volgende dagen heb ik weer op haar gereden, en ze gaat nu weer wat meer luisteren en ze is haar energie weer een beetje kwijt.

Ik ben tussen door ook nog steeds aan het breien. Was bezig met een sjaal voor Andres aan het maken als kerst cadeau, en die heb ik vorige week af gekregen. Ik dacht: ik ga er nu een eind aan breien. Nu ben ik weer bezig met een nieuwe, en wil die gaan verkopen omdat ik vrijwilligers werk doe, dus geen inkomsten heb. Ik weet nog niet precies wat ik in januari wil gaan doen, maar wil dan de vallei gaan verlaten, omdat ik weer iets nieuws wil. Ik wil graag weer een Spaanse cursus gaan doen om mijn Spaans nog wat te verbeten, ik wil nog naar Madrid, ik wil nog naar de Canarische eilanden, ik wil de Semana Santa nog mee maken, kortom: ik wil van alles. Dus ik heb geen idee waar ik in het nieuwe jaar te vinden zal zijn.